Süheyla DÖNMEZ

HASRETİN VUSLATI

Tek bir umut istemiştim vuslattan yana,
Haber verdim kuvvetli esen fırtınaya
Fısıldasın sevgilimin kulağına;
Onu ne kadar sevdiğimi,
Ne kadar hasret kaldığımı,
Ve ne kadar gözyaşlarımın aktığını!
Hüzünlerin başıma taç olduğunu
Ve haz bahçesine,
Ona hasret kaldığım gibi,
Hasret kaldığımı anlatsın!

Söylemek istemiyorum ona aslında
Üzülür, üzüldüğümü duyarsa
O da benim gibi ağlar… Kıyamam
O da benim gibi çıldırır… Dayanamam
Mecnun gibi feryat eder…
Ferhat gibi acı çeker…
Kerem gibi isyan eder… !!!
Ona da bitmez gözükür şu yollar
Ona da ağlar baht!

Penceremden süzülürken yağmur
Sicim sicim…
Gel artık sevgilim!
Hayatın yükünü sen hafiflettin.
Onulmaz yaralarıma merhem oldun.
Sen durdurdun titreyen ellerimi,
Titremiyor artık eskisi gibi.
Bu gözlerim göremeyince gözlerini,
Yine kalbim çekiyor kara perdeyi!
Ağlıyorum bir köşede içli içli!
Soruyorlar niçin ağlıyorsun?
Ben yârimin çehresine
Yârimin yüreğine hasretim!
Ben ağlamayayım da,
Kim ağlasın efendim!

Benimde çalacak bir gün kapımı vuslat
Her şeyi, ama her şeyi bir kenara atsak,
Yine kalbim, kalbinde tutsak!
Oradan çıkmak bana yasak.
Bu yüzden bütün azalarım zincirli
Bulsam orada bir salıncak
Sallanarak oradan uçsam…
Sonra da derler ki bana aşktan bir kaçak!

Zor olan maceranın en sevimlisi!

Bahar geldi, yazı bekliyorum…
Çiçekler açtı papatyayıistiyorum…
Çimenlerin yeşilinde gözlerini görüyorum…
Ben her lahza seni bekliyorum…
Bekledikçe daha çok seviyorum
Sevdikçe daha çok bağlanıyorum
Bağlandıkça sensiz olamıyorum…

Böylece yine haykırıyorum
Ah hasret, ah vuslat! Diye
Yine sicim gibi akıyor o yaşlar
Dolup taşıyor dört bir yana
Ve sana gelsin…
Pencerene damlasın gözyaşlarım.
Sana, seni özlediğimi hatırlatsın
O damlalarla bir kalp çiz sevdiğim…
İçine bu aşk asla bitmeyecek yaz!

Bir de unutmasın söylemeyi
Yüreğimin tek seninle olduğunu,
Ve ümitlerimin hiç bitmeyeceğini…
Söylesin ki bil! Üzülme yeter ki!
Söylesin ki anla! Ağlama değerli!
Söylesin ki sev! Bekletme ey sevgili!

İki kelime dilime dolanırken,
Ellerim titreyerek yazdığım
Bu âcizane satırlarım ağlarken,
Düşüncelerimin sahibi sen,
Yine dolaşıyorsun
Beyin hücrelerimde!
Sen aklıma geldiğinde;
Beynim duruyor sanki… Düşünemiyorum
Gözlerim görmüyor sanki… Bakamıyorum
Dilim dolanıyor sanki… Anlatamıyorum
Ellerim kilitleniyor sanki… Yazamıyorum

Soruyorum nedenini beynime
Usulca fısıldıyor kulağıma;
O aklındayken,
O damarlarındayken,
O seni kalbime esir etmişken,
Çıkmaya imkân yok!
Başka şey düşünmeye de beynin yok!
Evet… Doğru!
Daha ne diyebilirim ki…
Hasretin verdiği acıyla;
Savruldum her yana…
Ağladım hıçkırıklarla…
Ve anladım ki;
Sevdiğinden uzak kaldıkça
Anlıyorsun onun değerini…
Vuslatı beklerken…
Anlıyorsun hasretin güzelliğini…

Ama dayanamıyorum artık!
Saplıyorum kalbime bir hançer!
O sıcacık kanlarım buz gibi olunca gel!
Hançerin saplandığını hissedince gel!
Eski anılarını oralarda bırak da gel!
Sevdiğin insanlarla vedalaş da gel!
Geldiğinde çıkar hançeri kalbimden,
Kendi kalbine sapla; oradaki kanı silmeden!
Ve uzan benim yanıma boylu boyunca
Elimi tut sımsıkı…
Hissetmiyoruz artık ne hasreti, ne vuslatı
Ne de o hain acıyı…
Ağlamak da yok artık hıçkırıklarla
Boğuşmuyoruz haykırışlarla!
Adımızı yazsınlar kara toprağa!
Birlikte gidelim son yolculuğa!

HASRET: vuslata meydan okuyan;
Acımasız ama güzel…
Karanlık ama parlak…
Karışık duyguların;
En belirgin Silahıdır.

Süheyla DÖNMEZ