İbrahim AÇILAN
Yazı-Yorum
GÖNLÜMDEKİ SANEMDİN
Gönlümdeki sanemdin, yıktım, yoksun artık sen.
Ne çare bilemedin bu sevdanın kadrini,
Gönlümdeki sanemdin, yıktım, yoksun artık sen.
Vurmadım mı kendimi Ferhat’ın dağlarına,
Ne çare, eremedim vuslatın çağlarına,
Gönlümdeki sanemdin, yıktım, yoksun artık sen.
Çare bulma derdime, bırak da ağlayayım,
Al, yeşil haram olsun, karalar bağlayayım,
Volkanların közüyle yaramı dağlayayım,
Gönlümdeki sanemdin, yıktım, yoksun artık sen.
Seninle var etmiştim gönlümün her yokunu,
Bad-ı saba getirdi her seher gül kokunu,
Niye vurdun bağrıma elvedanın okunu,
Gönlümdeki sanemdin, yıktım, yoksun artık sen.
İstemem, ne gel artık, ne de çağır yanına,
Ne sultan ne misafir, olma ömrüm hanına,
Ömür adamam artık vuslatın bir anına,
Gönlümdeki sanemdin, yıktım, yoksun artık sen.
Nedamet kâr eylemez, bu sevda bitti artık,
Gonca soldu, gülşende baykuşlar öttü artık,
Bu garip hayalinle son yurda gitti artık,
Gönlümdeki sanemdin, yıktım, yoksun artık sen. #
