İbrahim AÇILAN
Yazı-Yorum
BANİSA'DA ANADOLU DÜĞÜNÜ
2006 Ağustosunda Sakarya / IRMAK dergisi olarak Evlad – ı Fatihan diyarında, Balkanlardayız. Allah vesile olanlardan binlerce defa razı olsun. Baba tarafından soyum Karamanoğlu Beyliğinden Balkanlara göçmüş, oradan yine Anadolu’ya dönmüş olduğundan bir başka çarpıyordu yüreğim. Baba evini ziyarete giden, biraz da hayırsız bir evlat gibi görüyordum kendimi. Yanımızda Abdülmecid Nurettin ve Kosova alplerinden Ergün .......... vardı. Yolculuk buyunca öyle duygulu anlar yaşadık ki anlatmak mümkün değil. Baştan sona gururla dolaştım ata topraklarında. Ama çoğu zaman da millet olarak gösterdiğimiz vefasızlıkla utanç gözyaşları döktüm. Size gururla ağladığım,şimdi yine gözlerim dolarak yazmaya çalıştığım AŞAĞI BANİSA ziyaretimizi nakletmeye çalışacağım.
Banisa Köyüne gideceğimizi ve beklendiğimizi biliyoruz. Ne kadar acele etsek de gördüğümüz ilgi ile gecikiyoruz ve hava kararıyor köye giresiye kadar. Köye girerken bir davul – zurna sesi geliyor ki sanki yer yerinden oynuyor. Ben dahil çoğumuz, hattâ hepimiz “ Ne kadar şanslıyız, köyde düğün var, imkan olursa düğünü de seyrederiz” diye seviniyoruz. Meydana geldiğimizde düğünle, ama bambaşka, dünya kurulduğundan beri yapılan en güzel düğünlerden biriyle karşılaşıyoruz. Bu kardeşlerin kavuşma düğünü. Ayrı yerlerde atan ama ayni duygularla çarpan yüreklerin kavuşma düğünü. Kardeşlerimiz beş davul ve beş zurna ile bizi karşılamaya çıkmışlar. Otobüsten inen herkes kendini birkaç kişinin kucağında buluyordu. Meydanda ağlamayan hiç kimse yoktu. Acaba bu yaşlar bizim vefasızlık günahımızı yıkamaya yeter miydi? Bizi önce Allah (c.c.) sonra da Balkanlardaki kardeşlerimiz affetsin.
Yolun üstündeki “ Aşağı Banisa Köyüne Hoş Geldiniz “ yazısıyle gurur duyarken az ileride gördüğüm ve yolu boydan boya kaplayan ay – yıldızlı dev bayrak gözlerimin bir daha gururla çağlamasına yol açtı. Buram buram Anadolu kokan bir bahçeye buyur edildik. Bahçeye uzun masalar üzerine en az 100 kişilik bir sofra hazırlanmış. Beş aile birleşerek hazırlamışlar yemeği. Nereye oturtacaklarını , nasıl ağırlayacaklarını bilemiyorlar adeta. Böyle bir gönül zenginliğinin ve kardeş sevgisinin karşısında gözlerin dolmaması mümkün mü? Ev sahibimiz, Abdülmecit’in babası Hasip Nureddin. Sadece bizim milletimize, büyük bir farkla da adı bile “ Misafir Var “ olan Gostivar’a ait bir misafirperverlikle pervane oluyor ortada. Eksik olmasınlar Makedonya Türk Demokratik Partisi Başkanı Sayın Kenan HASİBİ ve Milletvekili Hadi NEZİR de gelmişler. Sohbet ediyor,şiir okuyor ve bir yandan da ömrümdeki en güzel yemeği yiyorum, çünkü bu yemekler gönül ocağında ve sevgi ateşiyle pişmiş.
Uzun bir sohbetten sonra ayrılma ve otelimize gitme vakti gelince boyunları bükülüveriyor kardeşlerimizin. Evlerinde kalmayıp otele gittiğimiz için bize sitem ediyorlar. Bunun üzerine arkadaşlarımız kızlarını misafir bırakıyorlar. Biz de ayrılıp otelimize dönüyoruz. Giderken gönüllerimizin büyük bir parçasını orada bırakıyor, bıraktığımız gönüllerden çok çok daha fazlasını da yanımızda götürüyoruz.
Can kardeşlerim; Allah tekrar o mübarek toprakları ve mübarek insanları görmeyi nasip eder mi bilmiyorum ama çok iyi bildiğim bir şey var. Sevginizi ve dostluğunuzu kabrime de beraber götüreceğim.
İbrahim AÇILAN
#
