Esra KILIÇ Ayaklı Yazar

Adını Söylemem Saklarım

Adını Söylemem Saklarım

Gönül coğrafyama anıtlar bırakarak
Alaca bir attı maveraya giderken bindiğin
Söylemedim hiç, bakışlarına ölümüne tutsaktım
Atının toynaklarından sıçrayan kıvılcımlarla
İnfilak ederken yüreğim
Gözyaşı olup kendi gözlerimden oluk oluk aktım


Adını söylemem hiçbir şiirde
Hece hece saklarım
Kadim bir mühürle mühürledim
Ölene dek adını anmaz dudaklarım


Gittin, derviş edalı dağların, münzevi şiirlerin
Sarıp sarmalayan kuytularında kederin esiri olmuşken
İçimde bir ses büyüdü, ben her şeye müstahaktım.
Mali hülyanın anaforlarında çırpınırken ruhum
Bitimsiz yıkıntılar geçerken gözlerimin önünden
Eski zaman aynalarından kaderime baktım


Adını söylemem hiçbir şiirde
Hece hece saklarım
Kadim bir mühürle mühürledim
Ölene dek adını anmaz dudaklarım


Hiç dönüşsüz gitsen de zül sayarım ardın sıra şikayeti
Elem verir artık bahçede kuruyan güllerin kokusu
Oysa günün birinde hepsini kucak kucak sana sunacaktım
Ey sevgili hüzün olsa da bu hikayenin sonu
Sevdadan yana ölüm girse de araya
Gülüşünü, boynuma lale, ayağıma bukağı taktım
…
Beni benden alsa da, gönül bu sevdadan yılsa da
Yinede adını söylemeyeceğim hiçbir şiirde
Çünkü ruhun ruhumdadır, ismini alev alev yaktım

******** *************** ***********

"Düğündü... Bazen bir ceset. Önce beşikti, sonra leş.

HAYATTI HATANIN HAKİKATLE HARMANLANDIĞI."