Statukonun devamı yada değişime ayak diremek

Dünya hızla dönüyor. Dönerken o kadar hızlı hareket ediyor ki bunu yaparken çekim alanı içerisinde bulunan nesneleri de döndürüyor. Bu dönüşe ayak uyduramayan cisimler çekip gidiyor ve uzay boşluğunda yok olup gidiyorlar.

Dünya dönüyor, dönerken içindeki hareketliliği koruyor. Sürekli devinim halinde ve canlı. Canlılığını koruyarak değişip duruyor. Değişiyor ve gelişiyor. Düşünün bir kere değişim de neler neler oluyor. Değişiklikler adına yalnızca konu başlıklarını yazsak sayfalar alır. Öyle ki kendi devinimi içerisinde harekete ayak uyduramayanlar(Bu ne olursa olsun.)tarihin kara sayfaları arasında yerini alıyor.

İnsanlık tarihi de böyle. Tarım toplumu, hayvancılık, motorlu tarım, ticaret derken tamamen girift bir uzay toplumu.

Düşünsenize bin yıl önce ki yaşamın şimdi bu kalabalıklar içinde yaşanmak zorunda olduğunu. Nasıl çekilmez olurdu hayat.

Eskiden beri dünyada kendiliğinden bir değişim olup dururken, bu değişime dur demeye kalkışan aklıevveller sürekli çıkmakta. Bulundukları yeri ebediyen kendilerine tapuladıklarını sanıvermekteler. En son ve bariz örneğimiz “Osmanlı Devleti” değişime zamanında ayak uyduramadığı için tarih sahnesinde yerini aldı. Tarih tabi ki ibret almak için okunsa belki aynı akıbet yaşanmayacak ama ne mümkün. İnsanoğlu alabildiğince bir direnç içerisinde. Suyu tersinden akıtmak için alabildiğine bir mücadele vermekte. Kendilerine bir makam, bir koltuk, mal-mülk verildiğinde bütün güçleri ile o metaya sarılıyorlar. Koltuğun hakkını vermeye makamı sürekli diri tutmaya yenilemeye hiç ihtiyaç hissedilmiyor. Malın mülkün kadrini bilen ise neredeyse hiç yok.20 sene 30 sene kaç sene olursa oturuyorlar oturabildik-lerince , ömürleri yettiğince, emekli olma ihtiyacı bile hissetmiyorlar zorlanmasalar. Çark 30 sene önceki gibi dönüp dursa hiç kimsenin kılını kıpırdatacağı yok. Dur şunun şurası burası paslandı, bunun burası eskidi yenilemek lazım, değiştirmek lazım deme düşüncesi kimseciklerin akıllarına gelmez..

Paslandığını çarkı değiştirmek gerektiğini söyleyen biri çıksa hemen vuruluverir kafasına.”Sus konuşma” denir ve icabına bakılıverir. Statükoya itiraz yok! Değişim yasak!!!

Bakın çevrenize, koltuk, makam, mal-mülk sahiplerinin hepsi kendine baksın. İstisnasız hepsi. Düşünüversinler bakalım. Bir an koltuğu boşaltıp tepelere kendilerini rahatça görebilecekleri bir yerlere çıksınlar ve kendilerini, koltuklarını izlesinler. Ne kadar hakkını veriyorlar, o yeri (Artık adını siz koyun önemli gördüğünüz her şeyi getirebilirsiniz.) boşalttıklarında neler hissedecekler. Yerine başka biri gelse tamamen başka bir düşünce ve geniş görüşlülüğe sahip hatta gelişimin ta kendisi gelip otursa o yere. Neler kazanılır neler kaybedilir. Herkes düşünsün ve ona göre sahip çıksın benimsediği yerine. Biz mi yoksa ben mi?