IHLAMURLAR AÇARKEN

 

Geyve boğazındaki dağların yamaçlarında , her sene haziran ayı içinde ıhlamur ağaçları çiçek açar.Mis gibi ıhlamurun baygın ve hoş kokusu ,rüzgarın ve sıcağın da etkisiyle her yerden hissedilir.

 

Çocukluğumuzda, ailece çay yerine ıhlamur içmeyi tercih ederdik. Bizim gibi dar gelirli aileler ve komşular ıhlamurlar çiçek açtığında , büyüklerin önderliğinde Dereköy civarındaki vadiden , ıhlamurların bol olduğu Kamışlı,köyüne doğru zirvelere tırmanır, çiçekleri toplanacak duruma gelmiş iri çiçekli ıhlamurların uygun dallarından, ihtiyacımızı karşılardık.

 

Bir gün, çok değerli arkadaşlarım ve meslektaşlarıma ıhlamur toplamanın ne kadar eğlenceli olduğunu, mis kokulu dağların güzelliğini, tırmanmanın zevkini anlatınca, matematik dersleri öğretmeni Yusuf Uzun ile İngilizce dersleri öğretmeni Mehmet Semiz arkadaşlarım, gidelim dediler.

 

Hazırlığımızı yaparak bir cumartesi günü erken saatlerde yola çıktık., Bahar yağmurlarıyla coşmuş Sakarya nehrini kayıkçı Osman'ı o vakitte bulamadığımız için kayığı kendimiz kullanarak,maceralı ve tehlikeli bir şekilde karşıya geçtik. Arkadaşlarımın korkudan değişen yüzlerinin rengini asla unutamam zira Mehmet arkadaşımın yüzme bilmediğini o zaman öğrendim.Kayığımız Sakarya'nın tam tam ortasında durarak su almaya başlamıştı. Neyse ki zinciri tam zamanında ayarlamayı başardık.

 

Yaşadığımız korkuyu ve tehlikeyi çabuk atlattık. Günümüz oldukça bereketli geçti. Her birimiz yetecek kadar ıhlamur toplamıştık.Sıcak havada ıhlamurlar altında getirdiğimiz nevalelerle kendimize bir güzel ziyafet çektikten sonra aynı yoldan dönüşe gectik.Kayıkçı bu sefer yerindeydi.

 

Ihlamur çiçeği dolu torbalarımızla, Yeşilvadi civarında Adapazarı'ndan gelen minibüse biniyoruz, Hava sıcak, arabanın içi fırın gibi ve yolcu dolu. Torbalarimizdaki ıhlamurların kokusu arabanın içine iyice yayılıyor. Bizler amacımıza ulaşmanın ve güzel bir gün geçirmenin keyfini yaşıyoruz. Yüzlerimiz gülüyor. Derken ön tarafta oturan bir yolcu aniden fenalaşıp bayılıyor. Konuşmalar, telaş içinde yanındakiler yaşlı adama yardımcı olmaya çalışıyor. Bu arada benim yardımsever arkadaşım Yusuf Bey, torbasından aldığı bir avuç ıhlamuru adamın burnuna tutuyor. Birden kolundan çekerek hocam ne yapıyorsun, adam zaten ıhlamurun kokusundan bayıldı, öldüreceksin adamı deyince hayretten gözlerinin irileştiğini, gayri ihtiyari gülümsediğini gördüm. Neyse ki hastamız yüzüne dökülen soğuk su ile kendine geliyor. Dağlardan ıhlamur toplama maceramız da mutlu bir şekilde sona eriyor.

 

Çok sevdiğim ıhlamurların açtığı zamanda , daima bu güzel anıları ve arkadaşlarımı tebessümle hatırlarım.

Saygılarımla...