Ben Konuşmuyorum!

Ben Konuşmuyorum!

Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Kendimle konuşuyorum şimdi yalnız...
Yalnız yüreğimle dokunuyorum sesime
kimse duymuyor...
Konuşmuyorum!

Sustu dudağımdaki şarkı, gözlerimdeki şiir
Yaraları yalayan rüzgâr
Sokaklarında kahrolduğum şehir
Gözlerim konuşuyor yalnız!

Konuşmuyorum!

Bin acı sürüp dudaklarıma
Ne kadar susulacaksa o kadar sustum!
Sustu benimle deniz,
Sustu deli dalgalar, sustu martılar...
Umutlarımı sarıp rüzgârlara
Uzaklara savuruyorum her gece
Yıldız yapıp serpiyorum gökyüzüne
Kimse görmüyor...

Kendine ak düşmüş hayaller
Islak kirpiklerle
Yaşardığında gözlerim
Göklerde şimşek olup çakıyorum
Kimseler görmüyor...

Konuşmuyorum!

Her şeyi sineye çekip!
Sustum.
İçinde volkanlar taşıyan bir dağ gibi
Yaslanıp yalnızlığın duvarına
Gül'ler döküp yollara kimsesiz geziyorum gönül ülkemi her gece
Hiç kimse bilmiyor...

Konuşmuyorum!

Sustu benimle beraber her şey gök, sustu dağ, sustu toprak
Acılar konuşuyor şimdi yalnız
Yaralı gönlümün sızıları konuşuyor
Tutup öldürüyorum içimdeki sevdaları bir bir
atıyorum yarlardan
Kimse görmüyor

Konuşmuyorum!

Saçlarını kokluyorum rüzgârların 
daima seviyorum hayatı
İçimde bir sevgi ürperiyor
Hüzün dökülüyor gönül bahçeme
Bir türlü gelmiyor bahar
Yaralar merhem tutmuyor
Gözyaşlarım akıp dökülüyor kaldırımlara
Mendil silmiyor
Yağmur durmuyor
Kimseler bilmiyor

Konuşmuyorum!

Sustu benimle çiçekler, sustu hasret, sustu zaman
Bende sustum.
Yalnız gözlerimle dokunuyor hayata
Kimseler beni duyamıyor Konuşmuyorum!

İçimdeki dalgalar kabardıkça volkanlar gibi
Sesimi kestim.
Sustu dudaklarım, sustu gözyaşlarım
Sustu gözlerimdeki şiir
Gönlümdeki nehir
Mahlûkat duymadı isyanımı
Şimşekler haykırmadı
Sadece ben duydum
Sadece ben

Ey beşiğini sallayıp doyamadığım hayat
Kucağımda büyütüp öldürdüğüm sevgi
Yaralarım sargı tutmuyor
Geceler beni avutamıyor
Ben sustum
Acılarım konuşuyor yalnız

Ben konuşmuyorum!

Susmuyor yüreğimi kavuran kasırga
Pencereme vuran yağmur damlaları
Susmuyor her gece dışarıda inleyen rüzgâr
Gelmiyor bahar
Kuşlar sevinmiyor
Yıldızlar dargın
Kamer üzgün
Şems doğmuyor
Acılar hiç dinmiyor
İçimde binlerce yara kanıyor her gece
Kimse bilmiyor

Konuşmuyorum!

Sustu benimle çiçekler, sustu hasret,
Sustu hayat
Sustu zaman
Acılar konuşuyor yalnız
Acılarım konuşuyor
Kimsecikler beni duymuyor...
Duymuyor...
Duymu...
Duy...

Herkes konuşuyor

Amma ben konuşmuyorum!