İSMET ZİYA'dan şiir

Mehmet AYDOĞAN

Hayat, fasıla vermeyen bir değirmen gibi;

Döner ha döner, durup dinlenmeden.

Günler, mevsimler gelir geçer, usulca,

Zaman su gibi akıp gider, elinden.

Alem döndükçe sen de dönersin.

Nice unutamadığın baharlar, kışlar

Nice unutulmaz, izler bırakırlar gönlünde.

Açmadan solan gonca güller yaralar kalbini,

Gün gelmiş, bir de bakmışsın sonbaharı yaşıyorsun içinde.

Bir tatlı esinti gibi, ne kadar da çabuk,

Geçiverir mevsimler, yıllar.

Zaman gelir;

Bütün benliğinde hissedersin içindeki solan renkleri.

Sararan yapraklara benzediğini düşünürsün.

Hayatın akışı değişir gözünde.

Hatıralar süsler, gündüz ve gecelerini.

Çocukluğun artık yıldızlar kadar uzaktır.

Gençliğin acı, tatlı hatıraları ısıtır içini.

Kış, gelmekte olduğunu,

Soğuk nefesiyle her gün hatırlatır,

Mevsimlerin sonudur ya ondandır.

Yine de içinde, kalbinin derinliklerinde,

Çocukluğundan kalan bir umut,

Fısıldayıp durur, gülümseyerek içinden

Hayat senin ,sonuna kadar yaşa diye.

İnsan olarak, en güzelinden.

İSMET ZİYA