Sade--Sıradan

Kurbağalı Masalcı

Bu iki kavram arasındaki farkı iyi idrak etmek gerekiyor kanaatimce.

Sıradan… Her an her mekânda taşmak aşmak derdinde olanların içine düştükleri o koca boşluğa taktıkları isim olarak çıkıyor karşımıza bu kavram. Ne yaparlarsa yapsınlar bir türlü zaman karşısında galip gelemeyenlerin içindeki dünyanın sınırlarını çizmekten aciz olanların kavramı. Çok çok çok yıpratıcı bir hal.

Oysa “sade” öyle mi? Hiç de öyle değil. “Sadelik” nümayişe ihtiyaç duymayan savunmaya tenezzül etmeyenlerin hali. Zamanın içinde erimeyip zamanı içinde eritenleri anlatan sihirli bir varış hali kanaatimce. Neyin varışı, nereye varmış, kim varmış diye çeşitli sorular gelebilir aklınıza pek tabii.

Sadelik tüm ol denmişleri bir köşeye bırakıp sakince yaşayabilmek gibi. Bakınız duyarsızlıktan bahsetmiyorum. Yaratılmışlar altında ezilmemekten bahsediyorum. Sadeliği yakalamış kişi tüm nümayiş düşkünlerini yerle yeksan edercesine eylem halindedir zaten. Dara düşenin daima yanındadır. Ama bunu yaparken kendini farklı bir konuma oturtmaz, bir beklentiye girmez. Yaptığı onun için olması gerekendir zaten.

“Yedi Numara” diye bir dizi vardı. Bilen bilir. Bilen sever. Orada Sabit adlı karakter bir ara Veli Baba adlı bir doktorun yanında çalışıyordu. Bu Veli Baba çok yardımsever biri idi. Yoksulların doktoru gibi düşünebiliriz. Parayı put edinmemişlerden yani. Yine böyle bir günde Sabit onun bu iyiliği karşısında onu övmüş ve güzel sözlerle ona hakkını teslim etmeye çalışmıştı. İşte tam da orada Veli Baba günümüz insanına sağlam bir ders vermişti ve şöyle söylemişti: Normal olana iyilik diyen anormallere bakma sen. İşte böyle…

Bu cümleler dünyanın saf halini riyanın, hasedin, çıkarın ve çok daha nicesinin karışmadığı halini anlatıyor. Tabi biz beşer takımı işimize gelmediği için bu sağlam öğretiyi hep gözümüzün ardında bırakıyoruz. Ve “iyicilik” hiç olmadı “benim kalbim temizcilik” oynayıp duruyoruz.

Velhasılıkelam sade olalım kardeşler. Normal olana iyilik diyen anormallerden olmayalım. Zira bizi yaratan hiçbir vakit bizimle ilgili olanı göz ardı etmedi, etmiyor, etmeyecek. O sonsuz rahmet ve merhamet sahibidir. O rahman ve rahim olandır. Ve bizden istediği de elimizin yetiştiğini elimizin tersiyle itmememizdir. Kol kanat germemizdir. Bizden istediği bizde olması gerekendir. Bizden istediği fıtratın gereğidir.

Esenlik ve yüksek bir idrak diliyorum.

Selamla…